Sługa Boży, O. Jacek – Adam Woroniecki urodził się w 1878 r. w Lublinie, w rodzinie książęcej. Wraz ze swoim rodzeństwem otrzymał staranne wykształcenie najpierw w domu, potem w warszawskich szkołach. Na uniwersytecie we Fryburgu ukończył wydział nauk przyrodniczych, a następnie teologię. Do seminarium duchownego wstąpił w Lublinie i tam otrzymał święcenia kapłańskie w 1906 r. Po śmierci ojca, który sprzeciwiał się jego powołaniu zakonnemu, zdecydował się prosić o przyjęcie w szeregi Braci Kaznodziejów. Nowicjat w Zakonie Dominikańskim rozpoczął we Florencji w r. 1909, przyjmując imię Jacek. Po kilku latach został wysłany do Polski, aby przeprowadzić odnowę Polskiej Prowincji Zakonu.
Wiele lat wykładał na uczelniach katolickich (studium własnej Prowincji, KUL, Angelicum w Rzymie) – teologię moralną, patrologię, historię Kościoła, hagiografię, pedagogikę, homiletykę. Jako duszpasterz opiekował się rozmaitymi środowiskami – inteligencją, młodzieżą, ruchem misyjnym, ziemianami, żołnierzami, harcerzami. Był przede wszystkim wychowawcą, a może dlatego też – wziętym konferencjonistą, rekolekcjonistą, spowiednikiem. W 1932 r. z jego inicjatywy powstało Zgromadzenie Sióstr Dominikanek Misjonarek.
Pisał – jego dorobek liczy ponad 200 tytułów wydanych drukiem, z których sporo jest wznawianych aktualnie, np. Pełnia modlitwy, Królewskie kapłaństwo, Tajemnica Miłosierdzia Bożego, Umiejętność rządzenia i rozkazywania, U podstaw kultury katolickiej, Katolickość tomizmu, Raport niebieski. Wiele można by jeszcze wymieniać jego zajęć, ale trzeba podkreślić, że główną linię jego życia wyznaczała troska o prawdziwe dobro człowieka, o zbawienie, o to, by człowiek był wielki, żył godnie, osiągnął wyznaczoną mu pełnię.
O. Jacek zmarł 18 V 1949 r. w Krakowie. Jego grób znajduje się w kościele dominikanów św. Jacka w Warszawie.
Jego proces beatyfikacyjny, rozpoczęty 7 grudnia 2004 r. w Krakowie, został zakończony na etapie diecezjalnym 27 lutego 2023 r. Obecnie trwa etap rzymski procesu.